Συγκεκριμένοι δείκτες υγιεινής, όπως τα
κολοβακτηριοειδή, οι εντερόκοκκοι και τα κολοβακτηρίδια (Escherichia
coli), είναι τυπικές παράμετροι που συνήθως μετράμε στα θαλάσσια ύδατα
με σκοπό να καταστεί σαφές το αν τα νερά μας είναι κατάλληλα για κολύμβηση και
αν πληρούν τις νομοθετικά θεσπισμένες προδιαγραφές. Μπορεί η άμμος να αποτελεί
πηγή των βακτηρίων που βρίσκονται στις θάλασσες; Αν ναι, θα έπρεπε να
συμπεριληφθεί ένα πλάνο δειγματοληψιών στις αμμουδιές (παράλληλα με αυτό που
εφαρμόζεται με τα θαλάσσια νερά); Αυτά και άλλα ερωτήματα έχουν επιχειρηθεί να
απαντηθούν από πολλούς ερευνητές παγκοσμίως.
Η απάντηση έρχεται από τους ίδιους τους
μελετητές: Έχει διαπιστωθεί ότι στην άμμο οι μικροοργανισμοί, μάλλον, επιβιώνουν
καλύτερα από ότι στο νερό. Εκτός λοιπόν από τους προαναφερθέντες δείκτες
υγιεινής, έχουν βρεθεί και άλλων ειδών μικροοργανισμοί, κυρίως σταφυλόκοκκοι,
μύκητες, αλλά και σαλμονέλλες, παράσιτα, ιοί. Ο κίνδυνος λοιπόν για τους
λουόμενους, είναι δυνατόν να παραμονεύει κρυμμένος στην άμμο. Με αυτά τα
δεδομένα συνεπώς, ίσως θα έπρεπε να δωθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ποιότητα της
άμμου, ιδιαίτερα στις παραλίες που έχουν κριθεί ακατάλληλες για τη
μικροβιολογική ποιότητα του νερού
τους.
|